A Cerámica de Sargadelos xurdiu a comezos do século XIX, da man do ilustrado Antonio Raimundo Ibáñez quen contando coa protección en Madrid de Manuel Godoy, primeiro ministro de Carlos IV,^[1] instalou na parroquia de Sargadelos do concello de Cervo (Lugo) unha ferrería e unha fábrica de fundición de ferro colado, dotada dun alto forno de carbón vexetal. Gracias a un contrato do Estado para producir municións no ano 1794, os seus altos fornos producirían moitos dos canos, cadeas, rodas hidráulicas, útiles de cociña e demais ferramentas das empregadas na España do século XVIII, creándose incluso diversos conxuntos escultóricos, fontes públicas e balaustres decorativos.^[1]

En 1806, aproveitando a excelente calidade dos caolíns (arxilas brancas moi puras) da zona, instalou unha moderna fábrica de louza que acabaría converténdose na fábrica de louza máis importante de España durante o século XIX. O proxecto permitiulle a Raimundo Ibáñez desenvolver o seu gusto refinado polas artes plásticas ao mesmo tempo que aproveitar a oportunidade de mercado que supuxo o cesamento das importacións de louzas Bristol inglesas.